زندگی رسم خوشايندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه عشق.
زندگی چيزی نيست، که لب طاقچه عادت از ياد من و تو برود.
زندگی جذبه دستی است که می چيند.
زندگی نوبر انجير سياه، در دهان گس تابستان است.
زندگي، بعد درخت است به چشم حشره.
زندگی تجربه شب پره در تاريکی است.
زندگی حس غريبی است که يک مرغ مهاجر دارد.
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پيچد.
زندگی ديدن يک باغچه از شيشه مسدود هواپيماست.
خبر رفتن موشک به فضا،
لمس تنهايی ماه،
فکر بوييدن گل در کره ای ديگر.
زندگی شستن يک بشقاب است.
زندگی يافتن سکه دهشاهی در جوی خيابان است.
زندگی مجذور آينه است.
زندگی گل به توان ابديت،
زندگی ضرب زمين در ضربان دل ها،
زندگی هندسه ساده و يکسان نفس هاست.
هرکجا هستم، باشم،
آسمان مال من است.
پنجره، فکر، هوا، عشق، زمين مال من است.
چه اهميت دارد
گاه اگر می رويند
قارچ های غربت؟
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
