قابل ذكر است این مواد پلاستیكی می توانند حاوی رنگ باشند كه در آن صورت از رنگدانه پلاستیك (مستربچ) استفاده می شود.»

• نحوه ساخت كیسه های پلاستیكی

گرانول های پلی اتیلن را به شكل فیلم های نازك درآورده و پس از برش فیلم ها در ابعاد دلخواه به كیسه تبدیل می كنند. و در صورت تولید كیسه های رنگی هنگام تبدیل گرانول پلی اتیلن به فیلم از رنگدانه پلاستیك یا مستربچ (به مقدار یك تا پنج درصد) استفاده می كنند.

• نحوه ساخت ظروف یك بار مصرف

ابتدا مواد پلیمر (PE، PP ،PS) را به صورت فیلم هایی با ضخامت مورد نظر تبدیل كرده و سپس با استفاده از قالب هایی خاص به اشكال مختلف تبدیل می شوند.

• بازیافت مواد

در فرایند بازیافت مواد پلاستیكی نوع پلیمری كه باید بازیافت شود مدنظر قرار می گیرد.بدین ترتیب كه هر نوع پلیمر جدا از انواع دیگر بازیافت می شوند، در غیر این صورت فرایند بازیافت با اشكال روبه رو خواهد شد. به عنوان مثال: پلی اتیلن ها با هم، پلی پروپیلن ها با هم و پلی آمیدها با هم بازیافت می شوند، چرا كه هنگام فرایند بازیافت مواد پلاستیكی را خرد سپس ذوب كرده و مجدداً مورد استفاده قرار می دهند بنابراین اگر تركیبی از مواد پلاستیكی مختلف نظیر ظروف یك بار مصرف با انواع مختلف خرد و سپس ذوب شوند، با توجه به متفاوت بودن نقطه ذوب تركیب ناهمگونی ایجاد می شود. مسئله بعدی نداشتن رنگ در مواد پلاستیكی است كه اهمیت بسزایی در فرایند بازیافت دارد. به دلیل اینكه پلیمرهای رنگی دارای رنگ یكنواختی نیستند پس از بازیافت رنگ تیره پیدا می كنند در نتیجه كارخانه های سازنده برای به دست آوردن یك رنگ ثابت از دوده استفاده كرده سپس مواد پلیمری مذاب را به صورت فیلم درآورده و به كیسه پلاستیكی تبدیل می كنند، كه ما از آنها به صورت كیسه های زباله مشكی استفاده می كنیم.گاهی به دلیل كاربرد ناصحیح دوده تماس دست با این كیسه ها باعث جذب ذرات دوده از راه دست می شود. بنابراین در حال حاضر كارخانه های صنایع غذایی مجاز نیستند مواد بازیافتی را برای نگهداری و بسته بندی مواد غذایی به كار ببرند. دلیل اصلی آن نیز عدم رعایت اصول بازیافت مواد پلاستیكی در ایران است. گفتنی است برای تولید كیسه های پلاستیكی شفاف از مواد اولیه بكر استفاده می شود در حالی كه اكثریت پلاستیك های مشكی موجود در بازار از مواد بازیافتی تهیه می شود.

• مناسب بودن پلاستیك ها در كاربردهای غذایی

تمامی پلیمرها از بكر تا آنهایی كه بازیافتی بوده و همچنین ظروف پلاستیكی حتماً باید قبل از استفاده در صنعت غذایی تحت آزمون Food grade قرار بگیرند. این آزمون تحت استانداردهای اتحادیه اروپا (EEC) و آمریكایی (FDA) انجام می شود. با انجام آزمون هایی كه در اداره كل آزمایشگاه های كنترل غذا و دارو نیز قابل اجرا هستند میزان مهاجرت مواد سازنده پلیمرها به سمت مواد غذایی مشابه سنجیده می شود. در واقع وزارت بهداشت مقاومت و میزان مهاجرت مواد سازنده پلیمرها را در حلال ها یا محلول های مشابه مواد غذایی می سنجد. به عنوان مثال برای سنجش مقاومت یك ماده پلیمری نسبت به غذای اسیدی از اسید استیك ۳ درصد استفاده می كنند و یا برای سنجش مقاومت نسبت به چربی از شاخص های چربی (n هپتان و الكل ۱۵ درصد) استفاده می كنند و پس از اندازه گیری میزان مهاجرت، food grade بودن یا نبودن ظروف پلاستیكی مشخص می شود. از آنجا كه در هر صورت مهاجرت از ظروف به غذا تا حدی وجود دارد مقدار مجازی برای مهاجرت توسط استانداردهای بین المللی درنظر گرفته شده است.

• افزودنی ها

پس از انجام عمل پلیمریزاسیون برای تولید مواد اولیه پلیمری از مواد افزودنی نظیر آنتی اكسیدان، استابیلایزر، پلاستی سایزر و... با مقدار كنترل شده استفاده می شود. بنابراین مهاجرت آنها به مواد غذایی باید كنترل شود.

• گرما

انتخاب نوع مواد پلاستیكی از نظر نقطه ذوب و میزان تحمل گرما مهم است بنابراین در سیر تولید، میزان مقاومت ظروف پلاستیكی در برابر گرما بررسی می شود.

• بطری های آب و نوشابه

بطری های آب و نوشابه از جنس پت (PET) هستند. در صورتی كه این ظروف Food grade باشند از نظر بهداشتی مشكل ایجاد نمی كنند. تنها مسئله وجود ماده استالدئید در این ظروف است كه باعث تغییر طعم و بوی آب و مواد نوشیدنی می شود البته میزان مهاجرت استالدئید در حدی نیست كه خاصیت بیماری زایی داشته باشد.

• مشكل دست زدن به كیسه های زباله

پلاستیك های مشكی كه در حال حاضر در بازار هستند هیچ كدام برای مصارف غذایی مناسب نیستند و مشخص نیست كجا و تحت چه شرایطی تولید شده اند. این مواد در اثر تماس با مواد غذایی آنها را آلوده كرده و عوارضی را برای انسان به دنبال خواهند داشت. گفتنی است اگر مواد پلاستیكی پس از بازیافت براساس پایه پلیمری خود مشكل نداشته و به آزمون های Food grade پاسخ دهند برای نگهداری و بسته بندی مواد غذایی مناسب خواهند بود.

• نحوه شناسایی

در حال حاضر به دلیل استفاده غیرمجاز از پلیمرهای بدون پایه food grade در بسته بندی و نگهداری مواد غذایی، شناسایی صحیح این محصولات توسط مردم تا حدودی با مشكل روبه رو شده است. وزارت بهداشت در این راستا سعی كرده است كارخانه های تولیدكننده ظروف یك بار مصرف را از كارخانجات تولیدكننده قطعات پلاستیكی در مصارف صنعتی تفكیك كند. ضمن اینكه كارخانه های تولیدكننده ظروف پلاستیكی برای مواد غذایی باید پروانه ساخت داشته باشند. در كشور ما ظروف یك بار مصرف زیادی در بازار هستند كه علاوه بر food grade نبودن، مواد اولیه مصرفی آنها و خط تولید آنها بهداشتی نیست. قابل ذكر است تمام ظروف یك بار مصرفی كه در ایران به كار می رود از مواد اولیه بكر تهیه می شوند ولی بكر بودن مواد اولیه دلیلی بر food grade بودن آنها نیست. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: